สาเหตุของโรคกระจกตาโป่ง อาการ และ 10 วิธีการรักษา

โรคกระจกตาโป่ง คือ โรคตาที่ค่อยลุกลามไปช้า ๆ ซึ่งเป็นสาเหตุให้พื้นผิวด้านหน้าของดวงตา (กระจกตา) บางลงเรื่อย ๆ และทำให้กระจกตาบิดเบี้ยวกลายเป็นรูปกรวย

โรคกระจกตาโป่งทำให้การมองเห็นบิดเบี้ยวซึ่งไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยแว่นสายตา

โรคกระจกตาโป่งส่วนใหญ่จะปรากฏชัดเจนในช่วงวัยรุ่นหรือวัย 20 ต้น ๆ อาจมีผลต่อดวงตาข้างใดข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้าง

อาการและสัญญาณของโรคกระจกตาโป่ง

เมื่อกระจกตามีรูปร่างผิดปกติมากขึ้นจึงเป็นเหตุให้ สายตาสั้นและ สายตาเอียง มากผิดปกติซึ่งจะลุกลามขึ้น จนก่อให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับการมองเห็นที่ผิดปกติและตาพร่ามัว

สายตาไวต่อแสงจ้า และแสงสว่าง ซึ่งมักเกิดขึ้นพร้อมกับโรคกระจกตาโป่ง

ผู้ที่มีโรคกระจกตาโป่งมักจะต้องเปลี่ยน ค่าสายตาในใบสั่งประกอบแว่น ทุกครั้งที่ไปพบ จักษุแพทย์.

อะไรคือสาเหตุที่ก่อให้เกิดโรคกระจกตาโป่ง

งานวิจัยใหม่ ๆ ชี้ให้เห็นว่า เนื้อเยื่อกระจกตาอ่อนแอลงซึ่งนำไปสู่โรคกระจกตาโป่งอาจเกิดจากความไม่สมดุลของเอนไซม์ภายในกระจกตา ความไม่สมดุลนี้เองทำให้กระจกตาไวต่อความเสียหายจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่นจากสารประกอบที่เรียกว่าอนุมูลอิสระ ทำให้กระจกตาอ่อนแอลงและโป่งพองไปข้างหน้า

ปัจจัยเสี่ยงสำหรับความเสียหายจากออกซิเดชั่นและการลดลงของกระจกตา ได้แก่ ความบกพร่องทางพันธุกรรมโดยอธิบายว่าเหตุใด keratoconus จึงส่งผลกระทบต่อสมาชิกในครอบครัวเดียวกันมากกว่าหนึ่งคน

โรคกระจกตาโป่งยังเกี่ยวข้องกับการรับ รังสีอัลตราไวโอเลต จากแสงอาทิตย์มากเกินไป ถูขยี้ตามากเกินไปเคยมีประวัติการสวม คอนแทคเลนส์ที่ไม่พอดีกับตา และตาระคายเคืองเรื้อรัง

การรักษาโรคกระจกตาโป่ง

ในโรคกระจกตาโป่งแบบไม่รุนแรง แว่นตาทั่ว ๆ ไป หรือคอนแทคเลนส์แบบนิ่ม อาจช่วยได้ แต่เมื่อโรคลุกลามและกระจกตาบางลงและมีรูปร่างผิดปกติมากขึ้นเรื่อย ๆ แว่นตาและคอนแทคเลนส์แบบนิ่มตามปกติก็ไม่อาจช่วยแก้ไขสายตาได้อย่างเพียงพออีกต่อไป

การรักษาโรคกระจกตาโป่งแบบลุกลาม ได้แก่ :

1. การเชื่อมขวางกระจกตา (Corneal crosslinking)

กรรมวิธีนี้เรียกอีกอย่างว่า corneal collagen cross-linked หรือ CXL ช่วยเสริมความแข็งแรงของเนื้อเยื่อกระจกตาเพื่อหยุดการปูดของผิวตาในโรคกระจกตาโป่ง

การรักษาด้วยวิธีการเชื่อมขวางกระจกตา (Corneal crosslinking) มีสองรูปแบบ คือ epithelium-off และ epithelium-on

ด้วยวิธีการเชื่อมขวางแบบ epithelium-off ชั้นนอกของกระจกตา (เรียกว่าเยื่อบุผิว) จะถูกลอกออกเพื่อเปิดทางให้ไรโบฟลาวินซึ่งเป็นวิตามินบีชนิดหนึ่งเข้าไปในกระจกตา แล้วฉายแสงยูวีเพื่อให้

ด้วยวิธีการเชื่อมขวางแบบ epithelium-on (เรียกอีกอย่างว่า transepithelial crosslinking) เยื่อบุผิวกระจกตาจะไม่เสียหายในระหว่างให้การรักษา ตามที่ผู้สนับสนุนเทคนิคนี้กล่าวอ้าง วิธีการ epithelium-on ต้องใช้เวลามากขึ้นเพื่อให้ไรโบฟลาวินค่อย ๆ ซึมเข้าไปในกระจกตา แต่ข้อดีที่อาจเกิดขึ้น ได้แก่ มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อลดลง ความรู้สึกขัดเคืองน้อยกว่า และการฟื้นตัวของการมองเห็นเร็วกว่า

การเชื่อมขวางของกระจกตาอาจช่วยลดความจำเป็นในการปลูกถ่ายกระจกตาในผู้ป่วยโรคกระจกตาโป่งได้อย่างมาก นอกจากนี้ยังอยู่ระหว่างการตรวจสอบเพื่อเป็นแนวทางในการรักษาหรือป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่ตามมา เลสิก หรือการผ่าตัดแก้ไขสายตาอื่น ๆ

การใช้การเชื่อมขวางของกระจกตาร่วมกับการปลูกถ่าย Intacs ยังแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ซึ่งมีแนวโน้มที่ดีในการรักษาโรคกระจกตาโป่ง นอกจากนี้โรคกระจกตาโป่งชนิดที่ไม่รุนแรงถึงปานกลางได้รับการรักษาอย่างปลอดภัยและประสบความสำเร็จด้วยการผสมผสานระหว่างการเชื่อมขวางกระจกตาและการปลูกถ่าย IOL แบบ toric phakic

2. คอนแทคเลนส์แบบนิ่มสั่งตัด

เมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้ผลิตคอนแทคเลนส์ได้เปิดตัวคอนแทคเลนส์แบบนิ่มที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อแก้ไขโรคกระจกตาโป่งในระยะไม่รุนแรงถึงปานกลาง

เลนส์เหล่านี้ผลิตขึ้นตามการวัดค่าโดยละเอียดของผู้ที่เป็นโรคและอาจใส่ได้สบายกว่าด้วยเลนส์ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้ (GP) หรืออาจจะเป็นคอนแทคเลนส์แบบไฮบริดสำหรับผู้ใช้บางราย

คอนแทคเลนส์แบบนิ่มสั่งตัดนี้มีให้เลือกใช้ภายใต้ตัวแปรที่หลากหลาย เพื่อความพอดีที่กำหนดเองและมีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าเลนส์สัมผัสทั่วไปเพื่อความเสถียรที่มากขึ้นในตาของผู้ที่กระจกตาโป่ง

เมื่อเร็ว ๆ นี้มีในการศึกษาเกี่ยวกับประสิทธิภาพการมองเห็นของคอนแทคเลนส์แบบ Toric และเลนส์แบบแข็งที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้ในด้านการแก้ไขโรคกระจกตาโป่งชนิดที่ไม่รุนแรงแม้ว่าเลนส์ชนิด GP จะให้ผลดีกว่า ระดับสายตาที่ดีที่สุดที่จะเป็นไปได้ ในสถานการณ์ที่มีคอนทราสต์ต่ำ เลนส์ซอฟต์ toric ทำได้ดีไม่แพ้กับผลในการทดสอบความคมชัดในภาวะคอนทราสต์สูง

3. คอนแทคเลนส์ที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้

หากแว่นตาหรือคอนแทคเลนส์ชนิดนิ่มไม่สามารถควบคุมโรคกระจกตาโป่งได้อีกต่อไป แพทย์มักคอนแทคเลนส์ที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้มักเป็นตัวเลือกทางการรักษาที่พึงปรารถนา เลนส์ GP จะยึดกระจกตา แทนที่รูปร่างที่ผิดปกติด้วยพื้นผิวหักเหที่เรียบสม่ำเสมอเพื่อปรับปรุงการมองเห็น

การใส่คอนแทคเลนส์กับตาที่มีภาวะกระจกตาโป่งมักเป็นเรื่องที่ท้าทายและใช้เวลานาน คุณอาจต้องกลับพบไปผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพตาอยู่เป็นประจำ เพื่อให้เขาหรือเธอปรับแต่งความพอดีและออกใบสั่งตัดเลนส์ให้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าโรคกระจกตาโป่งยังคงลุกลามต่อเนื่อง

4. "คอนแทคเลนส์พิเศษแบบ" Piggybacking

เนื่องจากการใส่คอนแทคเลนส์ที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้บนกระจกตารูปกรวยบางครั้งอาจทำให้คนที่เป็นโรคกระจกตาโป่งเกิดความไม่สบายตา จักษุแพทย์บางคนจึงแนะนำให้ใส่คอนแทคเลนส์ "piggybacking" สองประเภทที่แตกต่างกันในตาข้างเดียวกัน

สำหรับโรคกระจกตาโป่ง วิธีนี้เกี่ยวข้องกับการวางคอนแทคเลนส์แบบนิ่ม อย่างเช่น ที่ทำจากซิลิโคนไฮโดรเจลเหนือดวงตา จากนั้นจึงใส่เลนส์ GP ทับลงบนเลนส์ชนิดนิ่มอีกครั้ง วิธีนี้ช่วยเพิ่มความสบายให้กับผู้สวมใส่ เนื่องจากเลนส์นิ่มทำหน้าที่เหมือนแผ่นกันกระแทกใต้เลนส์ GP ที่แข็ง

ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพดวงตาของคุณจะตรวจสอบความพอดีของคอนแทคเลนส์ "piggyback" อย่างใกล้ชิดเพื่อให้แน่ใจว่าออกซิเจนเข้าสู่ผิวดวงตาของคุณเพียงพอ ซึ่งอาจเป็นปัญหาได้เมื่อใส่เลนส์สองตัวในตาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม คอนแทคเลนส์สมัยใหม่ส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นแบบ GP และแบบนิ่มมักจะมีปริมาณของออกซิเจนสามารถซึมผ่านอย่างเพียงพอมีความปลอดภัยเหมาะสำหรับ "piggyback"

5. คอนแทคเลนส์ไฮบริด

คอนแทคเลนส์แบบไฮบริดจะผสานกันระหว่าง ตรงกลางเลนส์ซึ่งมีลักษณะที่แข็งแต่ออกซิเจนซึมผ่านได้สูง และบริเวณ"ขอบรอบ"ของเลนส์ที่อ่อนนุ่ม เลนส์เหล่านี้ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับกระจกตาโป่ง และโซน GP ตรงจุดศูนย์กลางของเลนส์เหนือกระจกตารูปกรวยเพื่อความสบายที่เพิ่มขึ้น

คอนแทคเลนส์แบบไฮบริดให้เลนส์ที่คมชัดของคอนแทคเลนส์ที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้ และสวมใส่สบายที่เทียบเท่ากับเลนส์ชนิดนิ่ม มีให้เลือกหลายตัวแปรเพื่อให้พอดีกับรูปร่างที่ผิดปกติของกระจกตาโป่ง

6. เลนส์ Scleral หรือเลนส์กึ่งแข็งกึ่งนิ่มที่คลุมตาดำ และ Semi-scleral ซึ่งเป็นเลนส์กึ่งแข็งกึ่งนิ่มขนาดเล็กลงมา

นี่คือคอนแทคเลนส์แบบออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่เพียงพอที่รอบนอกและขอบของเลนส์จะคลุมบนส่วน"สีขาว"ของดวงตา (ตาขาว)  

เลนส์ Scleral ปกคลุมพื้นที่ใหญ่ของตาขาวในขณะที่เลนส์ semi-scleral จะคลุมพื้นที่ขนาดเล็กกว่า

เนื่องจากศูนย์กลางของเลนส์ Scleral และ Semi-scleral จะทาบทับกระจกตาที่มีรูปทรงผิดปกติ เลนส์เหล่านี้จึงไม่กดทับพื้นผิวรูปกรวยของดวงตาทำให้สวมใส่สบาย

เลนส์ Scleral ยังมีความเสถียรมากกว่าคอนแทคเลนส์ที่ออกซิเจนสามารถซึมผ่านได้ ซึ่งจะขยับทุกครั้งที่กระพริบตาเพราะคลุมกระจกตาเพียงบางส่วนเท่านั้น

7. เลนส์เทียม

เนื่องจากตาที่จอตาโป่งมีความท้าทายในการปรับให้พอดีผู้ป่วยที่เป็นโรครุนแรงมักจำเป็นต้องออกแบบเลนส์ Scleral ขั้นสูงที่เพิ่มเป็นสองเท่าของเปลือกเทียม

เลนส์สั่งตัดเหล่านี้ผลิตขึ้นด้วยเทคโนโลยีการถ่ายภาพขั้นสูง เพื่อให้พื้นผิวด้านหลังของเลนส์ตรงกับความผิดปกติเฉพาะของตากระจกตาโป่ง

เนื่องจากคุณสมบัติของความพอดีพื้นผิวด้านหลัง จึงสามารถวางเลนส์เฉพาะบุคคลคุณภาพสูงบนพื้นผิวด้านหน้าของอุปกรณ์ได้

การใส่เลนส์เทียมแบบสั่งตัดเฉพาะบุคคลเพื่อรักษาโรคกระจกตาโป่งให้ได้ตำแหน่งพอดี ต้องใช้เทคโนโลยีพิเศษและความเชี่ยวชาญในการใส่และอาจไม่มีให้บริการในบางพื้นที่

8. Intacs

Intacs (เทคโนโลยีเพิ่มเติม) เป็นกระจกตารูปโค้งที่ชัดเจนซึ่งวางตำแหน่งการผ่าตัดภายในกระจกตาส่วนปลายเพื่อปรับรูปร่างพื้นผิวด้านหน้าของดวงตาเพื่อการมองเห็นที่ชัดเจนขึ้น

อาจจำเป็นต้องใช้ Intacs เมื่อผู้ที่มีกระจกตารูปกรวยไม่สามารถรับการมองเห็นที่ใช้งานได้ด้วยคอนแทคเลนส์หรือแว่นตาอีกต่อไป

การศึกษาหลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่า Intacs สามารถปรับปรุงการมองเห็นที่ถูกต้อง (BSCVA) ที่ดีที่สุดของตารูปกรวย โดยเฉลี่ยสองบรรทัดในมาตรฐาน แผ่นภาพสายตา.

วัตถุปลูกฝังยังมีข้อดีคือถอดและเปลี่ยนได้ ขั้นตอนการผ่าตัดใช้เวลาประมาณ 10 นาทีเท่านั้น

9. การศัลยกรรมกระจกตาด้วยคลื่นวิทยุแบบกำหนดจุด (Topography-guided)

การศัลยกรรมกระจกตาด้วยคลื่นวิทยุ (CK) แบบกำหนดจุด (Topography-guided) เป็นกระบวนการใช้เครื่องมือแบบมือจับยิงพลังงานจากคลื่นวิทยุไปยังจุดที่เฉพาะเจาะจงบริเวณรอบนอกของกระจกตา เพื่อปรับรูปร่างพื้นผิวด้านหน้าของดวงตา

"แผนที่"บริเวณพื้นผิวที่จะยิงซึ่งสร้างขึ้นโดยภาพถ่ายคอมพิวเตอร์ของพื้นผิวดวงตาใช้เพื่อสร้างแผนการรักษาเฉพาะบุคคล

แม้ว่าจะไม่ได้รับความนิยมเท่ากับตัวเลือกการรักษาอื่น ๆ แต่ CK แบบกำหนดจุด (Topography-guided) อาจเป็นประโยชน์ในการลดอาการสายตาเอียงผิดปกติที่เกิดจากกระจกตารูปกรวย  

10. การปลูกถ่ายกระจกตา

ในบางกรณีของโรคกระจกตาโป่งขั้นรุนแรงทางเลือกเดียวในการรักษาที่เป็นไปได้ก็คือ การปลูกถ่ายกระจกตาหรือที่เรียกว่าการเปลี่ยนประจกตาทั้งชั้นความหนา (Penetrating Keratoplasty หรือ PK หรือ PKP) อาจใช้เวลาหลายเดือนกว่าที่การมองเห็นของคุณจะคงที่หลังจากการปลูกถ่ายกระจกตา และมีแนวโน้มว่าคุณอาจจำเป็นต้องใช้แว่นตาหรือคอนแทคเลนส์ในภายหลังเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจน

นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงของการติดเชื้อและการที่ร่างกายปฏิเสธอวัยวะที่ปลูกถ่ายหลังจากขั้นตอนการผ่าตัดเพื่อปลูกถ่าย

ด้วยเหตุผลที่กล่าวมานี้และเหตุผลอื่น ๆ จึงแนะนำให้ปลูกถ่ายกระจกตาเฉพาะในกรณีการรักษาโรคกระจกตาโป่งอื่น ๆ แล้วไม่ประสบความสำเร็จ

หน้าที่ตีพิมพ์ใน วันอังคารที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2564